1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer>

U-129 Typ IXC

Moderatorzy: Jatzoo, Brodołak

Posty: 2 • Strona 1 z 1

U-129 Typ IXC

Postprzez Brodołak » 21.11.08, 08:28

U 129 Typ IXC

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 992
Zamówienie: 07.08.1939
Położenie stępki: 30.07.1940
Wodowanie: 28.02.1941
Wcielenie do służby: 21.05.1941
Numer pocztowy: M 41 124

Przebieg służby:
21.05.1941 - 30.06.1941 - 4 Flotylla U-bootów Stettin (szkolenie załogi)
01.07.1941 - 01.07.1944 - 2 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
04.07.1944 - Wycofany ze służby w bazie w Lorient.
18.08.1944 - Zatopiony w Lorient przez własną załogę.

Dowódcy:
21.05.1941 - 13.05.1942 - KL Asmus Nicolai Clausen (KR)
14.05.1942 - 08.07.1943 – KK Hans-Ludwig Witt (KR)
12.07.1943 - 19.07.1944 - OL Richard von Harpe

Liczba patroli: 10

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 29 (143.748 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

23.07.1941 U 129 pod dowództwem Asmusa Nicolaia Clausena wypłynął z bazy w Kiel, by dwa dni później 24 lipca wpłynąć do bazy w Horten.

Patrol 1 (03.08.1941 - 30.08.1941)
03.08. U 129 pod dowództwem Asmusa Nicolaia Clausena wypłynął z bazy w Horten, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Od początku patrolu Asmus Nicolai Clausen operował na południowy - zachód od Islandii w ramach luźnego zgrupowania U-bootów. W dniu 12 sierpnia U 129 nawiązał kontakt z konwojem ON 5, o którym zameldował dowództwu. Te nakazało mu śledzić cel i wysyłać sygnały naprowadzające dla innych U-bootów. Po utarcie przez okręt Clausena kontaktu ze śledzonym konwojem dowództwo odwołało operację przeciwko niemu. Dalsza część patrolu okazała się bezowocna, bowiem alianci wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz o zgrupowaniu U-bootów zmienili trasy następujących konwojów: ON-6(F), ON-7(S), ON-8(F), ON-9(S), HX-144, HX-145 i SC-40, dzięki czemu ominęły one niebezpieczny rejon. Jakby tego było mało na U 129 ciężko zachorował jeden z członków załogi. W związku z podejrzeniem, że może to być dyfteryt, Asmus Nicolai Clausen przerwał patroli obrał kurs na nową bazę operacyjną okrętu. W dniu 30.08. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający cztery tygodnie patrol (28 dni).

Patrol 2 (27.09.1941 - 08.10.1941)
27.09. U 129 pod dowództwem Asmusa Nicolaia Clausena wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym Atlantyku. Na samym początku patrolu Asmus Nicolai Clausen otrzymał z dowództwa polecenie eskortowania wracającego do kraju łamacza blokady Kota Pinang. W dniu 4 października U 129 przybył na planowane miejsce spotkania i stał się mimowolnym świadkiem zatopienia Kota Pinang przez brytyjski krążownik lekki HMS Kenya. Po odpłynięciu brytyjskiej jednostki Asmus Nicolai Clausen wynurzył okręt i podjął z wody 119 rozbitków oraz nadał do dowództwa komunikat o zatopieniu łamacza blokady. W odpowiedzi na ten meldunek dowództwo nakazało U 129 dostarczenie rozbitków do hiszpańskiego portu w El Ferrol. W dniu 6 października Asmus Nicolai Clausen przekazał na redzie El Ferrol na pokład hiszpańskiego krążownika wszystkich rozbitków z Kota Pinang, po czym obrał kurs na bazę w Lorient, gdzie przybył 8 października, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (12 dni).

Patrol 3 (21.10.1941 - 28.12.1941)
21.10. U 129 pod dowództwem Asmusa Nicolaia Clausena wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Środkowym i Południowym Atlantyku. Podczas tego patrolu na U 129 został zaokrętowany mający nabyć doświadczenie na stanowisko oficera wachtowego Lt Rolf Rüdiger Bensel. W dniu 18 listopada Asmus Nicolai Clausen spotkał się na południowy - wschód od Wysp Zielonego Przylądka z zaopatrzeniowcem Python, z którego pobrał paliwo i prowiant. Po uzupełnieniu zapasów U 129 skierował się następnie w rejon Kapsztadu. W dniu 1 grudnia Python, na którego pokładzie przebywali rozbitkowie z Atlantisa został zatopiony przez krążownik HMS Dorsetshire. W wyniku tego zatopienia w łodziach ratunkowych i w wodzie znalazło się 414 członków załóg obu okrętów. Przebywające w momencie zatopienia Pythona w pobliżu U 68 (Typ IXC) i UA po oddaleniu się nieprzyjaciela zawiadomiły o tym fakcie dowództwo prosząc o zorganizowanie pomocy a następnie podniosły z wody część rozbitków, resztę holując w łodziach ratunkowych. W związku z tym faktem dowództwo skierowało na pomoc okręt Clausena oraz U 124 (typ IXC). W dniu 5 grudnia U 129 spotkał się z U 68 i UA, poczym z tego pierwszego przejął na swój pokład 108 rozbitków. Ponieważ przybycie U 124 i U 129 nie rozwiązało problemu rozbitków, BdU poprosiło o pomoc Włochów, którzy skierowali w ten rejon swoje cztery duże okręty podwodne. W dniu 16 grudnia Asmus Nicolai Clausen spotkał się z włoskim okrętem podwodnym Finizi, na którego pokład przekazał 70 rozbitków oraz dodatkowo pobrał 30 m3 paliwa. W dniu 28.12. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie dziesięć tygodni patrol (69 dni).

Patrol 4 (25.10.1942 - 06.04.1942)
25.10. U 129 pod dowództwem Asmusa Nicolaia Clausena wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem w ramach grupy Neuland atakować nieprzyjacielską żeglugę (głównie tankowce) w rejonie Trynidadu i Tobago. W okresie od 20 do 28 lutego Asmus Nicolai Clausen storpedował cztery statki:
- 20.02. o godzinie 03:59 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki EO 1518 należący do norweskiego armatora Gorrisen & Co A/S z Oslo frachtowiec Nordvangen (2.400 ton),
- 22.02. o godzinie 22:20 zatopił w kwadracie marynarki EO 1525 należący do kanadyjskiego armatora Upper Lakes & St. Lawrence Transportation Co Ltd z Toronto frachtowiec George L. Torian (1.754 ton),
- 23.02. o godzinie 04:43 ciężko uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EO 1524 należący do amerykańskiego armatora Isthmian SS Co z Nowego Jorku frachtowiec West Zeda (5.658 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 04:57 torpedą,
-23.02. o godzinie 15:04 zatopił w kwadracie marynarki EO 1655 należący do kanadyjskiego armatora Canada Steamship Lines Ltd z Montrealu frachtowiec Lennox (1.904 ton).
Wkrótce po ostatnim sukcesie U 129 udał się do nowego rejonu łowieckiego położonego 150 mil morskich na północ od Paramaibo. W okresie od 28 lutego do 7 marca Asmus Nicolai Clausen storpedował trzy statki:
- 28.02. o godzinie 07:54 zatopił w kwadracie marynarki EO 3774 należący do panamskiego armatora Sud Americano de Vapores SA z Panama City frachtowiec Bayou (2.605 ton),
- 03.03. o godzinie 17:05 ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki EO 3655 należący do amerykańskiego armatora A.H. Bull & Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Mary (5.104 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 07:17 torpedą,
- 07.03. o godzinie 03:20 zatopił dwoma torpedami w kwadracie marynarki EO 6625 należący do amerykańskiego armatora Isthmian SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Steel Age (6.188 ton).
Z całej załogi Steel Age jego zatopienie przeżył tylko jeden marynarz podniesiony z wody przez U 129. Wkrótce po ostatnim zatopieniu Asmus Nicolai Clausen rozpoczął rejs powrotny do bazy. W dniu 1 kwietnia płynący na powierzchni U 129 został bezskutecznie zaatakowany przez brytyjski samolot Whitley z 502 Sqn RAF. W dniu 05.04. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad dziesięć tygodni patrol (71 dni).

Patrol 5 (20.05.1942 - 21.08.1942)
20.05. U 129 pod dowództwem Hansa-Ludwiga Witta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Karaibów i Zatoki Meksykańskiej. W drodze do swojego rejonu operacyjnego Hans-Ludwig Witt storpedował dwie jednostki:
- 10.06. o godzinie 20:06 zatopił w kwadracie marynarki DD 7675 należący do norweskiego armatora Hjalmar Roed & Co z Tonsbergu frachtowiec L.A. Christensen (4.362 ton)[1],
- 12.06. o godzinie 08:54 storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki DO 2713 należący do brytyjskiego armatora Houlder Brothers & Co Ltd z Londynu frachtowiec Hardwicke Grange (9.005 ton), który został dobity 26 pociskami kal. 10,5 cm.
W dniu 17 czerwca kierujący się na wody zatoki Meksykańskiej, płynący w pobliżu wybrzeży Kuby U 129 zatopił o godzinie 23:03 w kwadracie marynarki DM 5375 należący do amerykańskiego armatora A.H. Bull & Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Millinocket (3.274 ton)[2]. Następnego dnia przepływający przez cieśninę Florydzką okręt Witta natknął się na dwa konwoje, o których zameldowano dowództwu. W okresie od 27 czerwca do 12 lipca operujący na wodach Zatoki Meksykańskiej, cieśniny Jukatańskiej i Morza Karaibskiego U 129 storpedował sześć statków:
- 27.06. o godzinie 15:25 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki DK 8299 należący do meksykańskiego armatora Petroleos Mexicanos (Pemex) z Tampico stary bo pochodzący z 1898 roku tankowiec Las Choapas (2.005 ton)[3],
- 27.06. o godzinie 07:24 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki DK 8259 należący do meksykańskiego armatora tankowiec Tuxpam (7.008 ton), który został dobity 52 pociskami kal. 10,5 cm.
- 01.07. o godzinie 17:44 zatopił jedną torpedą w kwadracie marynarki DK 6636 należący do norweskiego armatora L. Harboe Jensen & Co z Oslo frachtowiec Cadmus (1.855 ton)[4],
- 02.07. o godzinie 06:16 zatopił torpedą i ogniem artyleryjskim w kwadracie marynarki DL 4146 należący do norweskiego armatora Christian Gundersen & Co z Oslo frachtowiec Gundersen (1.841 ton),
- 04.07. o godzinie 23:29 storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami w kwadracie marynarki DL 6575 należący do radzieckiego armatora Sovtorgflot z Moskwy tankowiec Tupase (6.320 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 00:19 torpedą.
- 12.07. o godzinie 23:46 zatopił w kwadracie marynarki EB 2143 należący do amerykańskiego armatora W.R. Grace & Co z Nowego Jorku frachtowiec Tachira (2.325 ton)[5].
Po zatopieniu ostatniego statku Hans-Ludwig Witt obrał kurs powrotny i ponownie płynąc wzdłuż północnych wybrzeży Kuby zatopił w dniach 19 i 23 lipca dwa statki:
- 19.07. o godzinie 19:12 w kwadracie marynarki DM 4153 należący do norweskiego armatora L. Harboe Jensen & Co z Oslo frachtowiec Port Antonio (1.266 ton)
- 23.07. o godzinie 22:22 w kwadracie marynarki DM 6464 należący do amerykańskiego armatora Ford Motor Co z Detroit frachtowiec Onondaga (2.309 ton).
W dniu 3 sierpnia U 129 spotkał się z podwodnym tankowcem U 461 (Typ XIV), z którego pobrał 40m3 paliwa potrzebnego na rejs powrotny do bazy. W dniu 21.08. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad trzynaście tygodni patrol.

Patrol 6 (28.09.1942 - 06.01.1943)
28.09. U 129 pod dowództwem Hansa-Ludwiga Witta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę w rejonie Karaibów. W okresie od 16 do 30 października operujący na wschód od Małych Antyli okręt Witta storpedował trzy statki:
- 16.10. o godzinie 00:23 zatopił w kwadracie marynarki DQ 1153 należący do norweskiego armatora Wilh. Wilhelmsen z Oslo frachtowiec Trafalgar (5.542 ton)[6],
- 23.10. o godzinie 05:40 storpedował i uszkodził w kwadracie marynarki EE 5629 należący do amerykańskiego armatora Lykes Bros SS Co Inc z Nowego Orleanu frachtowiec Reuben Tipton (6.829 ton), który został dobity dwoma wystrzelonymi o godzinie 09:45 torpedami,
- 30.10. o godzinie 00:11 storpedował i uszkodził jedną torpedą w kwadracie marynarki EE 6413 należący do amerykańskiego armatora American-West African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec West Kebar (5.620 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 01:35 torpedą.
Po ostatnim zatopieniu U 129 udał się w rejon położony u północnych wybrzeży Ameryki Południowej. W dniu 3 listopada Hans-Ludwig Witt odebrał meldunek z U 161 (Typ IXC) o kontakcie z konwojem TAG-18. Dwa dni później U 129 nawiązał kontakt z meldowanym konwojem i w przeprowadzonym o godzinie 08:07 i 08:11 ataku zatopił w kwadracie marynarki EC 9296 dwa statki:
- o godzinie 08:07 trzema torpedami należący do amerykańskiego armatora Paco Tankers Inc (Pennsylvania Shipping Co) z Oakland tankowiec Meton (7.027 ton),
- o godzinie 08:11 dwoma torpedami należący do norweskiego armatora Prebensen & Blakstad z Risor tankowiec Astrell (7.595 ton).
Oprócz w/w potwierdzonych sukcesów Hans-Ludwig Witt zgłosił też niepotwierdzone zatopienie podczas tych ataków dwóch frachtowców o łącznym tonażu ca.9.000 ton oraz uszkodzenie kolejnego o tonażu ca. 6.000 ton. W dniu 20 listopada U 129 bezskutecznie zaatakował w pobliżu Aruby konwój TAG-20. Dalsza część patrolu przebiegająca u północnych wybrzeży Ameryki Południowej okazała się bezowocna. Dnia 17 grudnia dowódca U 129 otrzymał z dowództwa wiadomość o odznaczeniu go Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża. W dniu 27 grudnia Hans-Ludwig Witt w drodze powrotnej do bazy w spotkał się z podwodnym tankowcem U 463 (Typ XIV), z którego pobrał 40 m3 paliwa. W dniu 06.01. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad czternaście tygodni patrol (101 dni).

Patrol 7 (11.03.1943 - 29.05.1943)
11.03. U 129 pod dowództwem Hansa-Ludwiga Witta wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. W drodze do swojego rejonu operacyjnego Hans-Ludwig Witt zatopił trzema torpedami o godzinie 08:23 w kwadracie marynarki DD 9929 należący do brytyjskiego armatora Blue Star Line Ltd z Londynu frachtowiec Melbourne Star (12.806 ton). W nocy z 21 na 22 kwietnia U 129 bezskutecznie próbował zaatakować konwój NG (Nowy Jork – Guantanamo). Dwa dni później 24 kwietnia Hans-Ludwig Witt storpedował i ciężko uszkodził dwoma torpedami o godzinie 02:51 w kwadracie marynarki DC 5693 należący do amerykańskiego armatora Grace Lines Inc z Nowego Jorku frachtowiec Santa Catalina (6.507 ton), który został dobity kolejną wystrzeloną o godzinie 03:10 torpedą. W dniu 4 maja Hans-Ludwig Witt storpedował i uszkodził o godzinie 14:18 w kwadracie marynarki DC 1274 marudera z konwoju NK-538, należący do amerykańskiego armatora Marine Transport Lines Inc z Nowego Jorku tankowiec Panam (7.277 ton), który po trafieniu drugą torpedą wystrzeloną o godzinie 14:24 poszedł na dno około trzydzieści minut później. W dniu 21 maja wracający do bazy U 129 spotkał się z podwodnym tankowcem U 459 (Typ XIV), z którego pobrał 20 m3 paliwa. W trakcie trwania tej operacji jeden z marynarzy okrętu Witta MtrGfr Hans Rüchel wypadł z pontonu i po kilku minutach poszukiwań został uratowany[7]. W dniu 29.05. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad jedenaście tygodni patrol (80 dni).

Patrol 8 (27.07.1943 - 05.09.1943)
27.07. U 129 pod dowództwem Richarda von Harpe wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę na Atlantyku. W związku z trudną sytuacją z podwodnymi zbiornikowcami jaka wytworzyła się w tym okresie na Atlantyku dowództwo rozkazało Richardowi von Harpe, aby jego okręt pełnił funkcję pomocniczego tankowca. W tej roli operujący 700 - 800 mil morskich na południe i południowy - zachód od Azorów U 129 zaopatrzył w okresie od 16 do 19 sierpnia cztery U-booty:
- 16.08. przekazał na U 333 (Typ VIIC) 30 m3 paliwa,
- 16.08. przekazał na U 571 (Typ VIIC) 30 m3 paliwa,
- 19.08. przekazał na U 618 (Typ VIIC) 10 m3 paliwa,
- 19.08. przekazał na U 600 (Typ VIIC) 10 m3 paliwa.
W dniu 20 sierpnia Richard von Harpe zameldował dowództwu o przekazaniu całego paliwa. Jeszcze tego samego dnia U 129 otrzymał z dowództwa polecenie powrotu do bazy. W drodze powrotnej podczas rejsu przez wody zatoki biskajskiej okręt Richarda von Harpe skutecznie wymykał się licznym patrolom lotniczym (operacja Percussion[8]) i morskim nieprzyjaciela. W dniu 05.09. U 128 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający prawie sześć tygodni patrol (42 dni).

Patrol 9 (09.10.1943 - 31.01.1944)
09.10. U 129 pod dowództwem Richarda von Harpe wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Z powodu problemów technicznych U 129 powrócił w dniu 11 października do bazy, którą opuścił następnego dnia. W dniu 26 października Richard von Harpe nawiązał kontakt z transportowcem wojska Aquitania, ale ze względu na zbyt dużą prędkość statku nie mógł zająć dogodnej do ataku pozycji. W dniu 12 listopada U 129 spotkał się z podwodnym tankowcem U 488 (Typ XIV), z którego pobrał 80m3 paliwa. Trzy dni później 15 listopada Richard von Harpe bezskutecznie zaatakował nieprzyjacielski lotniskowiec eskortowy – prawdopodobnie USS Card wysłany na patrol przeciw podwodny (jego celem był tankowiec U 488 i zaopatrywane przez niego U-booty). Zaraz po wystrzeleniu torped dowódca U 129 zszedł w głębokie zanurzenie a następnie wymknął się prześladowcom. Po dotarciu do swojego rejonu operacyjnego położonego pomiędzy Cape Hatteras a Wyspami Bahama Richard von Harpe bez powodzenia aż do dnia 4 grudnia poszukiwał celów. Tego dnia bowiem zatopił o godzinie 08:57 w kwadracie marynarki DC 1264 należący do kubańskiego rządu frachtowiec Libertad (5.441 ton), płynący w konwoju KN-280 (Antyle - Key West - Baltimore). W dniu 13 grudnia dowódca U 129 zgłosił prawdopodobne zatopienie o godzinie 12:02 w kwadracie marynarki DC 4993 nieprzyjacielskiego niszczyciela. W dniu 30 grudnia Richard von Harpe po raz drugi zameldował o prawdopodobnym zatopieniu o godzinie 11:39 w kwadracie marynarki DC 2168 kolejnego niszczyciela. W dniu 16 stycznia wracający do bazy U 129 spotkał się 360 mil morskich na północny - zachód od Azorów z U 516 (Typ IXC) oraz pomocniczym podwodnym tankowcem U 544 (Typ IXC). Alianci wiedząc z odszyfrowanych meldunków Enigmy o tym spotkaniu wysłali w ten rejon grupę lotniskowca USS Guadalcanal. Samoloty z tego lotniskowca wykryły trzy okręty podczas operacji uzupełniania paliwa. Na skutek przeprowadzonego następnie ataku U 129 i U 516 uniknęły uszkodzeń natomiast U 544 został zatopiony. W dniu 31.01. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad szesnaście tygodni patrol (115 dni).

Patrol 10 (22.03.1944 - 19.07.1944)
22.03. U 129 pod dowództwem Richarda von Harpe wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Brazylii (rejon Rio de Janeiro). W dniu 16 kwietnia Richard von Harpe spotkał się 700 mil morskich na zachód od Wysp Zielonego Przylądka z podwodnym tankowcem U 488, z którego pobrał prowiant i 55 m3 paliwa. W dniu 29 kwietnia U 129 spotkał się z wracającym do bazy U 181, któremu przekazał Naxosa. W trakcie pobytu w swoim rejonie operacyjnym Richard von Harpe zatopił dwa statki:
- 06.05. o godzinie 21:53 w kwadracie marynarki FK 6758 należący do brytyjskiego armatora H. Hogarth & Sons Ltd z Glasgow frachtowiec Anadyr (5.278 ton), który po odłączeniu się od konwoju TJ-30 kontynuował samotnie rejs via Kapsztad od Port Elizabeth,
- 11.05. o godzinie 23:00 w kwadracie marynarki FR 4583 należący do brytyjskiego armatora Joseph Robinson & Sons z North Shields frachtowiec Empire Heath (6.643 ton).
W dniu 19.07. U 129 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający ponad siedemnaście tygodni patrol.

Ponieważ okręt po powrocie z patrolu nie nadawał się do ponownego wyjścia w morze bez dokonania niezbędnych prac remontowych ( m.in. wymiany zużytych baterii akumulatorów), w związku ze zbliżającymi się do Lorient formacjami alianckich wojsk, został wycofany ze służby i w dniu 18 sierpnia zatopiony przez własną załogę.

Uwagi:
a.) Po wojnie wrak U 129 został wydobyty i pocięty na złom.

Przypisy:
[1] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę a przed odpłynięciem przekazał najstarszemu stopniem na łodzi kurs na najbliższy brzeg.
[2] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę. W trakcie jego trwania na łódź ratunkową przekazano apteczkę pierwszej pomocy, dzięki której rozbitkowie mogli się zająć rannym kolegą.
[3] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę. Przesłuchanie to zostało jednak przerwanie przez nadlatujący samolot Catalina.
[4] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę. W trakcie jego trwania załoga U 129 podniosła z wody wiele bananów, które wzbogaciły menu na okręcie.
[5] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę. W trakcie jego trwania przekazano na łódź środki opatrunkowe dla rannego marynarza oraz podano kurs na najbliższy brzeg.
[6] Po zatonięciu statku Witt podpłynął w pobliże łodzi, aby przesłuchać jego załogę.
[7] Według innych źródeł, marynarz ten jednak zaginął.
[8] Operacja ta był skierowana przeciwko wracającym do baz i wypływającym na patrole U-bootom.


Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://uboatarchive.net/BDUKTB30269.htm
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
http://www.u-boot-archiv.de/
http://www.u-historia.com/
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
Brodołak
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.770.000 BRT

Dołączył(a): 04.01.06, 13:36
Lokalizacja: Piastów

Postprzez ObltzS » 21.11.08, 21:20

ObltzS
Admiral
Admiral
Moderator Team
 
Tonaż: 1.725.000 BRT

Dołączył(a): 05.07.05, 19:31
Lokalizacja: Polska południowa


Posty: 2 • Strona 1 z 1

Powrót do Typ IX



Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 0 gości

cron