U 158 Typ IXC

Stocznia: Deutsche Schiff- und Maschinenbau AG, (AG Weser) Bremen
Numer zamówienia: 1000
Zamówienie: 25.09.1939
Położenie stępki: 01.11.1940
Wodowanie: 21.06.1941
Wcielenie do służby: 25.09.1941
Numer pocztowy: M 14 343

Przebieg służby:
25.09.1941 - 31.01.1942 - 4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.02.1942 - 30.06.1942 - 10 Flotylla U-bootów, Lorient (okręt bojowy)
30.06.1942 - Zatopiony na zachód od archipelagu Bermudów (pozycja 32.50N, 67.28W) przez brytyjski samolot Marines z Sqn VP-74 USN.

Dowódcy:
25.09.1941 - 30.06.1942 - KL Erwin Rostin (KR)

Liczba patroli: 2

Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 17 (101.321 ton)/2 (15.264 ton)

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 0/0

02.02.1942 U 158 pod dowództwem Erwina Rostina wypłynął z bazy w Wilhelmshaven, by jeszcze tego samego dnia wpłynąć do bazy na wyspie Helgoland.

Patrol 1 (07.02.1942 - 31.03.1942)
07.02. U 158 pod dowództwem Erwina Rostina wypłynął z bazy na wsypie Helgoland, by zgodnie z rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u wybrzeży Stanów Zjednoczonych. W dniu 24 lutego Erwin Rostin zaatakował o godzinie 08:55 w kwadracie marynarki BC 9475 konwój ONS-67 zatapiając należący do brytyjskiego armatora Sir James German & Co Ltd z Cardif tankowiec Empire Celt (8.032 ton).W ponownym ataku na konwój U 159 storpedował i uszkodził o godzinie 10:35 w kwadracie marynarki należący do brytyjskiego armatora Anglo-Saxon Petroleum Co Ltd. z Londynu tankowiec Diloma (8.146 ton). Uszkodzona jednostka ze zmniejszoną prędkością dotarła jednak do portu w Halifaksie. Dnia 1 marca Erwin Rostin storpedował i uszkodził o godzinie 11:33 w kwadracie marynarki CB 6591, marudera z konwoju ONS-67, należący do norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co z Bergen tankowiec Finnanger (9.551 ton). Ponieważ tankowiec nie tonął U 158 po trwającym 4 godziny i 45 minut ostrzale zatopił go przy pomocy działa. W okresie od 11 do 15 marca Erwin Rostin zaatakował cztery statki:
- 11.03. zatopił o godzinie 08:02 w kwadracie marynarki DC 1136, należący do amerykańskiego armatora Stockard Steamship Co z Nowego Jorku frachtowiec Caribsea (2.609 ton),
- 13.03. storpedował o godzinie 05:05 w kwadracie marynarki DB 3999 należący do amerykańskiego armatora Atlantic Refining Co z Filadelfii tankowiec John D. Gill (11.641 ton), którego wrak zatonął dopiero dziewięć godzin później,
- 15.03. storpedował i uszkodził o godzinie 06:04 w kwadracie marynarki DC 1164 należący do amerykańskiego armatora Socony-Vacuum Oil Co Inc z Nowego Jorku tankowiec Olean (7.118 ton).
- 15.03. storpedował o godzinie 07:22 w kwadracie marynarki należący do amerykańskiego armatora Socony-Vacuum Oil Co Inc z Nowego Jorku tankowiec Ario (6.952 ton), którego wrak zatonął kilkanaście godzin później.
W dniu 31.03. U 158 wpłynął do bazy w Lorient, kończąc trwający siedem i pół tygodnia patrol.

Patrol 2 (04.05.1942 - 30.06.1942)
04.05. U 158 pod dowództwem Erwina Rostina wypłynął z bazy w Lorient, by zgodnie z pierwotnym rozkazem atakować nieprzyjacielską żeglugę u ujścia Missisipi. Na skutek pomyłki Erwin Rostin otrzymał tuż przed wypłynięciem rozkaz wykonania patrolu w pobliżu północnego wejścia do Kanału Jukatańskiego. W drodze do rejonu operacyjnego U 158 zatopił dwa statki:
- 20.05. zatopił godzinie 22:00 w kwadracie marynarki DE 7227 płynący w konwoju ON-93 należący do brytyjskiego armatora Anglo-Saxon Petroleum Co Ltd. z Londynu tankowiec Darina (8.113 ton),
- 22.05. zatopił ogniem artyleryjskim w kwadracie marynarki DD94 należący do kanadyjskiego armatora Upper Lakes & Lawrence Transportation Co Ltd z Toronto frachtowiec Frank B. Baird (1.748).
W okresie od 2 do 23 czerwca Erwin Rostin zatopił dziewięć statków:
- 02.06. storpedował i uszkodził o godzinie 02:57 w kwadracie marynarki DM 7132 należący do amerykańskiego armatora Isthmian SS Co z Nowego Jorku frachtowiec Konoxville City (5.686 ton). Godzinę później uszkodzona jednostka została dobita przy pomocy jednej torpedy.
- 04.06. zatopił o godzinie 04:00 w kwadracie marynarki DL 9331 należący do norweskiego armatora A/S Krogstads Shipping Agencies Ltd z Oslo frachtowiec Nidarnes (2.647 ton),
- 05.06. zatopił 03:32 w kwadracie marynarki DL 6796 należący do amerykańskiego armatora Lykes Bros SS Co Inc z Nowego Orleanu frachtowiec Velma Lykes (2.572 ton),
- 07.06. zatopił w kwadracie marynarki DM 4174 należący do amerykańskiego armatora Lykes Bross SS Co Inc z Nowego Orleanu frachtowiec Hermis (5.234 ton),
- 11.06. zatopił godzinie 11:05 w kwadracie marynarki DA 9180 należący do armatora Marine Transport Lines Inc z Nowego Jorku panamski tankowiec Sheherazade (13.467 ton),
- 12.06. storpedował o godzinie 07:50 i 07:55 w kwadracie marynarki DA 8368 należący do amerykańskiego armatora Cities Service Oil Co z Nowego Jorku, tankowiec Cities Service Toledo (8.192 ton), który zatonął dwie godziny po drugim ataku.
- 17.06. zatopił około godziny 14:00 w kwadracie marynarki DK 2566, należący do norweskiego armatora Sigurd Owren z Oslo tankowiec Moira (1.560 ton),
- 17.06. zatopił o godzinie 04:50 w kwadracie marynarki należący do panamskiego armatora Balboa Shipping Co Inc z Balboa frachtowiec San Blas (3.601 ton),
- 23.06. zatopił o godzinie 08:40 w kwadracie marynarki DL 2918, pływający w czarterze armii USA, frachtowiec Major General Henry Gibbins (5.766 ton).
W dniu 28 czerwca dowódca U 158 otrzymał drogą radiową wiadomość o nadaniu mu Krzyża Rycerskiego za zatopienie 100.tyś nieprzyjacielskiego tonażu. Następnego dnia Erwin Rostin zatrzymał strzałem z działka przeciwlotniczego w kwadracie marynarki DC 5626 należący do łotewskiego armatora MME Zenija Heinrichsons (Fricis Gadus) z Rygi frachtowiec Everalda (3.950 ton). Wysłana na zatrzymaną jednostkę w celu przeszukania a następnie założenia ładunków wybuchowych grupa abordażowa odnalazła na jej pokładzie tajne dokumenty. Po zatopieniu statku dowódca U 158 tuż przed odpłynięciem zabrał na pokład swojej jednostki w roli jeńca kapitana Everaldy oraz marynarza hiszpańskiej narodowości, który był członkiem załogi frachtowca. O znalezieniu tajnych dokumentów cennych dla wywiadu dowódca U 158 powiadomił dowództwo. Sygnał ten został przechwycony i namierzony przez kilka alianckich stacji nasłuchowych m.in. przez brytyjską zlokalizowaną na Bermudach. Brytyjska stacja meldunek o kontakcie przekazała następnie amerykańskiemu 74 Dywizjonowi Patrolowemu USN stacjonującemu w tym rejonie. Wysłany na miejsce kontaktu samolot Mariner odnalazł a następnie zaatakował płynący na powierzchni okręt Erwina Rostina na którego pokładzie w momencie ataku przebywało piętnaście osób. W dwóch atakach amerykańska maszyna zrzuciła cztery bomby głębinowe z których jedna utknęła w kiosku U 158. W momencie kiedy Erwin Rostin zanurzał okręt zakleszczona w kiosku bomba głębinowa eksplodowała posyłając U 158 wraz z całą załogą i dwoma dodatkowymi "pasażerami" na dno.

Uwagi:
a.) W drodze do bazy U 158 na północny-wschód od Bermudów miał pobrać paliwo z mlecznej krowy. Dönitz nie wiedząc o losie okrętu Erwina Rostina nakazał dowódcy mlecznej krowy pozostać przez tydzień w miejscu spotkania licząc, że spóźnienie U 158 wynika z problemów technicznych lub niskiego stanu paliwa, który wymusił płynięcie z ekonomiczną szybkością.

Członkowie załogi U 158 polegli w dniu 30.06.1942 (W kolejności alfabetycznej):
Bauer Heinz FkOGfr 25.10.1921
Bentin Gerhard-Walter MtrOGfr 12.05.1922
Best Peter MaschMt 12.03.1920
Boss Karl-Ludwig MtrGfr 28.03.1923
Brait Maximilian FkOGfr 31.03.1921
Buchtenkirch Heinrich BtsMt.d.R 22.05.1913
Buhr Wilhelm-Christian BtsMt 09.03.1913
Bunzendahl Heinrich OMasch 25.03.1915
Dziurla Leo BtsMt 17.01.1915
Emde Werner-Rolf MtrGfr 27.04.1923
Fiedler Joachim Fahnr.ing 23.03.1922
Graf Hans-Dieter Fahnr.z.S 13.12.1921
Gundlach Hermann MtrGfr 07.07.1923
Guzielski Günther Fahnr 01.05.1923
Hartner Johann-Friedrich MechOGfr 05.12.1920
Hennerici Karl-Anton OLt.z.S 11.07.1917
Hilker Albert MtrGfr 17.04.1919
Höck Gerhard MtrGfr 07.06.1923
Huber Joseph OMasch 24.10.1913
Hubl Rudolf MtrGfr 21.02.1924
Ingmanns Willi MaschMt 18.10.1918
Klingbeil Gerhard FkGfr 28.03.1922
Lange Johannes MaschMt 17.02.1916
Mauel Günther MtrOGfr 17.08.1919
Miether Heinrich MtrGfr 28.01.1921
Müller Johann MaschMt 10.04.1920
Niebler Karl-Nikolaus FkMt 05.12.1918
Rieger Hans OMasch 05.02.1917
Rostin Erwin KKpt 08.10.1907
Scheck Fritz MechMt 21.11.1919
Schmidt Paul-Friedrich MechOGfr 14.12.1919
Schmidt Wilhelm MaschMt 10.10.1918
Schneiders Heinrich MaschGfr 19.10.1921
Scholten Hans MaschMt 18.02.1920
Schräder Helmut MaschOGfr 17.02.1923
Schreiter Harry MaschOGfr 25.01.1923
Schulz Friedrich MaschMt 06.07.1918
Segtrop Werner-Wilhelm MaschOgfr 10.05.1922
Sielaff Günther KpLt 04.03.1918
Sohr Karl-Heinz MtrGfr 02.03.1924
Speicher Peter FkMt 14.12.1917
Stadler Max MaschOGfr 24.12.1922
Steinbrecher Heinrich MaschGfr 04.11.1922
Steiner Eduard MaschOGfr 23.01.1923
Tesche Georg MaschOGfr 15.12.1922
Thiele Hans-Georg Lt.z.S 07.09.1919
Thon Eduard Lt.z.S 26.07.1907
Thormer Willi ObGfr 07.06.1921
Thurow Bernhard OStrm 25.05.1913
Thym Erich MaschOGfr 14.12.1921
Timpe Heinz MaschOGfr 25.07.1922
Ullrich Gunther OLt.ing 11.06.1915
Weber Josef Gfr 03.09.1920
Wollenschläger Heinz MaschOGfr 16.01.1923
Zander Walter MaschOGfr 25.08.1920

Bibliografia:
http://uboat.net
www.ubootwaffe.net
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 3

Widać wyraźnie jak szybko i brutalnie zakończyła się znakomita i obiecująca kariera Erwina Rostina...

Trochę Erwin Rostin miał pecha (zakleszczona w kiosku bomba) a trochę sam sobie jest winien bo zlekceważył bliskość archipelagu Bermudów i pozwolił przebywać na pomoście/pokładzie tak dużej liczbie osób a powinien raczej się domyślić że na tych wyspach nieprzyjaciel musi mieć jakieś bazy lotnictwa patrolowego.

A co do błyskotliwej kariery to wynik jaki osiągnął Erwin Rostin w dwóch patrolach był rewelacyjny jak na osobę, która do U-bootwaffe przeszedł bodajże z sił minowych.

Witam !
Przerażające z opisu kol. Brodołaka jest to, iż alianci mając świadomość o fakcie przechwycenia tajnych dokumentów przez U-158 oraz dwóch jeńców [zapewne i taka informacja znalazła się w szyfrogramie d-cy U-Boota] oraz znaczeniu tych dokumentów dla wywiadu niemieckiego nie podjęli próby odbica zarówno jeńców jak i dokumentów - poświęcono z premedytacją wszystkich - tak samą załogę U-Boota [w warunkach wojny był to wróg] jak również dwójkę dodatkowych osób przejętych na pokład U-158, aby za wszelką cenę zniszczyć dokumenty i mieć pewność, że nie dostaną się w niepowołane ręce. Zapewne kpt. Everaldy mógłby być cennym informatorem dla wywiadu marynarki niemieckiej i to mogło być również groźne dla aliantów ...
Na tym również polega okrucieństwo pojedynczego ludzkiego losu w trakcie wojny jak i samej wojny jako takiej - w historii U-Bootwaffe jest wiele takich zdarzeń, gdzie przejęci na pokład U-Boota dodatkowi jeńcy lub chorzy marynarze z innych okrętów w drodze powrotnej do bazy zostali zatopieni wraz z okrętami, na których aktualnie przebywali - prawdopodobnie liczyli na szczęśliwy powrót na ląd, ale ostatecznym rozwiązaniem wszelkich problemów okazała sie otchłań morza ...

Mnie dziwi jedno - skoro Everlada należała do łotewskiego armatora, to raczej powinna być traktowana jako jednostka sojusznicza, bo przecież Łotysze w większości przypadków sympatyzowali z Niemcami.

Możliwie że statek ten pływał w alianckim czarterze. W sumie dla armatora z państwa, które nie istniało już w tym czasie praca na rzecz aliantów choć niebezpieczna musiała być opłacalna a i pewność otrzymania zapłaty była 100 %.