Korzystając z chwili wolnego, czytam zaległą pozycję (jeszcze z 2014 roku ) "U-Booty znów atakują" autorstwa Lütha i Kortha. I tak zastanawiam się. Skoro to typowe wydawnictwa propagandowe z okresu wojny, to ile w tej książce (i wszystkich podobnych z tamtego okresu) jest treści napisanej przez w/w autorów a ile "dodanej" przez biuro propagandy/cenzury/itp.

Czy w czasie wojny był czas na pisanie książek? Czy pisał/pomagał ktoś inny, a Lüth i Korth jedynie się pod tym podpisali bo liczyły się "nazwiska", które miały przyciągnąć do Kriegsmarine nowych ochotników?

O książce tych kilka słów wypocin napisałem tutaj -> http://www.historycy.org/index.php?show ... &p=1622899 . Bardziej profesjonalnie napisano tutaj -> https://histmag.org/W.-Luth-C.-Korth-U- ... nzja-10076

Osobiście uważam, że takie lektury powinni czytać już oczytani w tematyce, którzy łatwo odcedzą propagandę od codzienności prozy życia załogi okrętu podwodnego. Ile w tym autentycznych wspomnień asów, a ile utalentowanego pomagiera z propagandowego wydawnictwa? Nie odważę się rozsądzić. Ale mając za sobą lekturę kilku tego typu książek (z serii Z kotwiczką) uważam, że nawet gdyby faktycznie kapitanowie U-bootów nie mieli na to czasu, to musieli to robić ludzie którzy musieli mieć jakieś doświadczenie, choćby z poprzedniej wojny.

Witam !

Jestem wręcz przekonany o tym, że książki opublikowane w latach III Rzeszy - a których autorami mieli być poszczególni dowódcy U-Bootów - były przed ich drukiem "sprawdzane" i "poprawiane". Kto zna zasady działania i funkcjonowania wszelkich wydawnictw w hitlerowskich Niemczech (prasa, radio, kroniki filmowe, książki itp.) to wie, że nic nie mogło się ukazać bez wiedzy i woli funkcjonariuszy Ministerstwa Propagandy, którzy kontrolowali WSZYSTKO.

Dowódcy U-Bootów mieli być jedynie doskonale wyszkolonymi marynarzami w swojej dziedzinie - ich system szkolenia częściowo opierał się na systemie z okresu Kaiserlichemarine i był jedynie modyfikowany w tych obszarach, które podczas dwudziestolecia międzywojennego uległy z naturalnych przyczyn ewolucji i rozwojowi (uzbrojenie, technika itp.).
Jedynie nieliczni z nich (posiadający status lepszego społecznego pochodzenia) byli ludźmi posiadającymi wykształcenie ogólne (np. historia, literatura, muzyka itp.), które pozwalało im biegle posługiwać się np. j. francuskim lub j. angielskim (chociaż większość dowódców, która przed rokiem '39 pływała we flocie handlowej znała ten język w stopniu bardzo dobrym).

Przeciętny dowódca (zdolny, ale nie pochodzący z tzw. klasy średniej) nie miał "zacięcia" literackiego, a literatura jako taka była dla niego zbyt abstrakcyjnym pojęciem - nie potrafiłby zatem napisać felietonu, eseju, opowiadania czy innych pomniejszych form literackich i zastosować w nich niemal wszystkie reguły i zasady odnoszące się do nich (narracja, utrzymanie wątku dramatycznego, opisy itp.) - tu z pewnością była "pomoc" referatu Kriegsmarine z tzw. PK (Propaganda Kompanie oraz Bildberichter PK - pisarze, reportażyści i filmowcy) - były wcale nierzadkie i potwierdzone przypadki mustrowania na patrole bojowe reportażystów, którzy zapoznając się ze specyfiką służby na U-Bootach i przedbiegiem patrolu bojowego potrafili "wspomóc" niektóre nazwiska, które miały mieć walor przyciągający do służby w U-Bootwaffe a owe nazwiska miały same w sobie nadawać autentyczności opisywanych zdarzeń ... zresztą o pracy samych oficerów PK trochę już na tym forum pisaliśmy, a najbardziej znanym był L.-G. Buchheim ...

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ministerstwo_Propagandy_i_O%C5%9Bwiecenia_Publicznego
https://pl.wikipedia.org/wiki/Niemieckie_oddzia%C5%82y_propagandowe

Akurat czytałem dokładnie "U-booty znów atakują" cały czas porównując tą pracę z biogramem Lutha, ponieważ poszukiwałem jakichkolwiek wzmianek lub nawiązań biograficznych. Nie znalazłem ich prawie wcale. Moja krótka recenzja ukazała się w poście "Załoga U 181 zwiedza... Poznań". Odniosłem wtedy wrażenie, że jest to oryginalna wypowiedź obu panów kapitanów, co najwyżej mogła być nieco wygładzona, ale przynajmniej rozdziały Lutha były w pełni oparte o epizody z jego kariery dowódczej, których szczegóły nie były dostępne, gdyby o nich nie pisał (opowiedział Luth). To wyklucza sytuację, że ktoś to im napisał, chociaż dopuszczalne byłoby, gdyby Luth to np. podyktował jakiemuś specjalnie wynajętemu pisarzowi. Wynajęcie pisarza przez jakąś instytucję, która prawdopodobnie zaprogramowała całe wydawnictwo jako dwugłos obu kapitanów, jest już całkiem prawdopodobne, ale to nie przekreśla autorstwa obu kapitanów. Też się wtedy zastanawiałem, czy istnieje podobieństwo pomiędzy stylem Lutha i Kortha, bo wydawało mi się rzeczywiście, że "piszą" w dość podobny sposób. Ale może to było złudzenie.
Biografii Kortha nie znam, natomiast Luth skończył w Rydze gimnazjum "przyrodnicze", czyli powiedzmy takie bardziej technikum, oraz zaliczył 3 semestry prawa na niemieckiej uczelni w Rydze. To jest jednak solidna podstawa do bycia autorem wspomnień na tym poziomie, które ukazały się w "U-booty znów atakują". To absolutnie nie przekraczało jego horyzontów i uważam, że spokojnie mógł być całkowitym autorem podpisanych jego nazwiskiem rozdziałów.